Πληροφορίες & Ιστορία

Οι κάτοικοι του χωριού παλιότερα ήταν από τους πλουσιότερους της περιοχής και ασχολούνταν με το εμπόριο σε μέρη μακρινά και  τις τραπεζικές συναλλαγές, πράγμα άλλωστε που διαπιστώνει κανείς εύκολα θαυμαζοντας τα πλούσια αρχοντόσπιτα που βλέπει ολόγυρά του.  Αρκετοί άντρες του χωριού  ασχολούνταν και με τη μαστορική τέχνη. Γνωστά ήταν τα μπολούκια των Αλέξη Παπαδημητρίου και Αποστόλου Ντόκου. Σήμερα οι κάτοικοι του Γαναδιού κατά τους χειμερινούς μήνες σπάνια ξεπερνούν τους 15 και το  εισόδημα τους προέρχεται από την καλλιέργεια μικρών εκτάσεων κηπευτικών και αμπελιών και από την παρασκευή τσίπουρου, ενώ το καλοκαίρι φτάνουν τα 200 άτομα.

Ο πρώτος οικισμός στην περιοχή του Γαναδιού χρονολογείται από το 17ο αιώνα, στη θέση «λιβάδι», ενώ η ίδρυση του οικισμού στη σημερινή του θέση ανάγεται στα 1818. Στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται η εκκλησία των Παμμακάριστων  Ταξιαρχών, χτισμένη στο ρυθμό της τρίκλιτης βασιλικής, το 1856, από τον πρωτομάστορα  Χαρισιάδη με γκριζόμαυρη πελεκητή πέτρα της περιοχής. Στο χωριό υπάρχουν επίσης διάσπαρτα ξωκλήσια. Εντός του χωριού υπάρχουν 4 τοξωτά μικρά  πέτρινα γεφυράκια, τα οποία  χρονολογούνται γύρω στο 1890. Η πέτρινη βρύση «Νατσαίοι» τροφοδοτεί με πόσιμο νερό ολόκληρο το χωριό.

Τα πετρόχτιστα σπίτια διακρίνονται για τη μαύρη πέτρα τους, την πλακόστρωτη σκεπή τους, το φρουριακό χαρακτήρα τους και τα λίγα ανοίγματα προς τους δημόσιους χώρους. Στην άκρη της όμορφης κεντρικής πλατείας του χωριού με το μεγάλο πλάτανο, βρίσκεται η τριώροφη οικία του Λάζαρου Ξινού (1860) με τον χαρακτηριστικό πύργο (κούλια) στη μία της πλευρά για εξασφάλιση άμυνας από τις συχνές ληστρικές επιδρομές. Πιο πέρα εντυπωσιάζει η οικία Γιούσιου (1909) με τις άριστα λαξευμένες πέτρες και το τοξωτό γεφυράκι στην είσοδο, που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.

Αξιομνημόνευτη είναι η προσφορά του ευεργέτη Σπύρου Ξινού (1820–1865), ο οποίος άφησε την περιουσία του στο χωριό. Με δαπάνες του Κληροδοτηματός του, ιδρύθηκε η «Σπυριδώνειος Σχολή» στην είσοδο του χωριού. Η Σχολή, που στηριζόταν οικονομικά από το Κληροδότημα,  λειτούργησε ανελλιπώς ως Δημοτικό σχολείο και Σχολαρχείο έως το 1928. Έφτασε μάλιστα να έχει και έως 80 μαθητές από όλη την περιοχή. Σημαντική ήταν και η συμβολή του κληροδοτήματος στην λειτουργία του παρθεναγωγείου και του οικοτροφείου.

Ξεχωριστή εμπειρία στο Γαναδιό αποτελεί το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στην πλατεία, που οργανώνει η αδελφότητα Γαναδιωτών με γλέντι, τοπικούς οργανοπαίχτες και παραδοσιακούς χορούς μέχρι τις πρωινές ώρες. Στις 20 Αυγούστου του 1930 «δάκρυσε» η εικόνα της Σταύρωσης και από τότε κάθε χρόνο οι κάτοικοι συγκεντρώνονται και γευματίζουν με νηστήσιμα φαγητά όλοι μαζί στην πλατεία. Στις 26 Οκτώβρη διοργανώνεται "Γιορτή Μουσταλευριάς".Επίσης, στις 7 Νοεμβρίου γιορτάζει η κεντρική εκκλησία των Ταξιαρχών. Αγαπημένοι παραδοσιακοί χοροί είναι ο τσάμικος και ο συρτός στα τρία. Στην Αθήνα εδρεύει ο Σύλλογος «Άγιοι Ταξιάρχες».

Στο μικρό καφενεδάκι στην γραφική πλατεία του χωριού μπορείτε να γευτείτε παραδοσιακά μεζεδάκια. Στη διπλανή κοιλάδα του Βουρκοπόταμου,   σε εκτάσεις που ανήκουν στο Γαναδιό, στέκουν δύο ερειπωμένοι νερόμυλοι, καθώς και δυο μικρά τοξωτά πέτρινα γεφύρια, τα οποία θα προσεγγίσετε από το δρόμο που οδηγεί προς την Πουρνιά και την Αγία Παρασκευή.

Βρείτε τον οικισμό στον χάρτη

Περισσότερες Φωτογραφίες