Πληροφορίες & Ιστορία

Πρόκειται για ένα χωριό πνιγμένο στη βλάστηση, με πλακόστρωτους δρόμους και  πέτρινα σπίτια που έχει χαρακτηριστεί, μαζί με τα διπλανά χώρια, ως παραδοσιακός οικισμός. Οι κάτοικοί του πλέον το χειμώνα είναι ελάχιστοι,  ενώ το καλοκαίρι αυξάνονται σε περίπου 100 και το χωριό αποκτά περισσότερο παραθεριστικό χαρακτήρα. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού, συνταξιούχοι πια, έχουν μοναδική τους ασχολία την καλλιέργεια του κήπου τους και των αμπελιών τους για την παραγωγή τσίπουρου και κρασιού.

Πολλές πήγες βρίσκονται στα όρια του οικισμού, όπως το Πηγάδι, η Ντράζιου, στα βόρεια η πηγή Γιόγκου δίπλα από το  εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου και η πηγή Πλάτωνος στα ανατολικά. Από τα όρια του οικισμού αρχίζει το δάσος Τσουμπάνι και φθάνει μέχρι την κορυφή Κλέφτης, καλύπτοντας έκταση 150.000 στρεμμάτων και αποτελέιται από μαυρόπευκα και έλατα. Ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου (1927) είναι μονόκλιτη βασιλική με δίκλιτη στέγη και πρόσθετη περίστυλη στοά. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά εκκλησάκια, όπως οι Άγιοι Θεόδωροι, οι Άγιοι Ταξιάρχες, ο Προφήτης Ηλίας, η  Γένεση της Θεοτόκου και ο Άγιος Χαράλαμπος.

Στις  5 και 6 Αυγούστου, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, διεξάγεται στην πλατεία του χωριού πανηγύρι με παραδοσιακούς χορούς. Προηγείται το έθιμο της Δημοπρασίας του Σταυρού, του οποίου η διεκδίκηση εξαρτάται από την ποσότητα του λαδιού, που θα προσφέρει ο καθένας. Κατά τη διάρκεια του πανηγυριού  χορεύονται οι παραδοσιακοί ηπειρώτικοι χοροί, όπως τσάμικος, συρτός, Πωγωνίσιος, Ζαγορίσιος, παπαδιά, Μπεράτης, Φράσια, Μπολονάσαινα κλέφτικα καθώς και  αγαπημένα δημοτικά τραγούδια της ξενιτιάς. Στο χωριό εδρεύει η Αδερφότητα Μοναστηριωτών, που φροντίζει για την διατήρηση των εθίμων και της παράδοσης, τη διοργάνωση εκδηλώσεων και την οικονομική ενίσχυση διαφόρων έργων.

Βρείτε τον οικισμό στον χάρτη

Περισσότερες Φωτογραφίες